Od lutego do końca czerwca odbywać się będą debaty na temat edukacji, po których będzie ostateczna decyzja, jak zmieniamy system edukacji - poinformowała minister edukacji Anna Zalewska. Podała, że jednocześnie będzie prowadzona ocena podstawy programowej. Kto jest przykładem agenta zmian? Dlaczego nauczyciel jest agentem zmiany? Jakie są cztery czynniki zmiany? Jak uczysz uczniów bycia agentem pozytywnych zmian? Jaka jest rola agenta zmiany? Co to znaczy być agentem zmian? Czym jest rola agenta zmian? Jak zostać agentem edukacyjnym w Australii? Jakim kursem jest tajny agent? Jakie są cechy nauczycieli jako agentów zmiany? Jakie są cechy w ostatnich latach nastąpiło wiele zmian systemowych w edukacji małego dziecka. Ich nadrzędnym celem jest wspieranie rozwoju ucznia młodszego oraz wyrównywanie szans edukacyjnych. Naukę w szkole podstawowej rozpoczynają dzieci w wieku siedmiu lat, ale na wniosek rodziców w pierwszej klasie może uczyć się również Dużo łatwiej było zaprosić na lekcję zdalną eksperta, niż gościć go realnie w szkole. Wiedza i umiejętności ekspertów mogą być z korzyścią wykorzystane przez uczniów. 5. Lepsze zarządzanie czasem. W zdalnym nauczaniu okazało się, że sukcesy odnoszą uczniowie, którzy lepiej zarządzają swoim czasem. Jak budować kulturę współpracy w szkole. Temat współpracy i problemów z nią związanych powraca coraz częściej w rozmowach z nauczycielami i dyrektorami. Z pewnością wielu z nas doświadcza kryzysu. Mierzymy się z frustracją wynikającą z pandemii, wojny, zapowiadanych zmian w edukacji, czy bardzo niskich zarobków. Jest współautorką raportu o Edukacji Klimatycznej w Polsce wydanego w 2021 roku przez UN Global Compact Network Poland. W ramach Okrągłego Stołu dla Edukacji Klimatycznej współpracuje z gronem wybitnych ekspertów i ekspertek nad rekomendacjami dla edukacji klimatycznej w szkołach, koordynuje tu także prace zespołu edukatorów. 6vVeiZS. Zastanawiałam się nad zgłoszeniem swojej kandydatury na Eksperta Dobrych Zmian w do takiej grupy ogłosiła Pani Minister Edukacji Narodowej, Anna może zabłysnąć w grupie ekspertów takich jak prof. dr hab. Andrzej Nowak czy prof. dr hab. Bogusław Śliwerski zwykła mama, borykająca się z nauczaniem domowych swoich dzieci?Zrazu pomyślałam, że gdzie mnie tam do takich wysokich progów, druga zaś myśl byla taka, że z góry często gorzej widać. Ja mam ten widok naprawdę świetny – widzę z bliska. Co widzę?Otóż widzę, jak dzieci się jest jak z Teorią Uczenia się Muzyki prof. Gordona. Mój dom to laboratorium, w którym wciąż przeprowadza się eksperyment na temat tego, jak dzieci się myślą, że to ja, matka, je uczę. A to błąd!Wcale nie ja. Same się uczą. A czy ktoś widział, żeby dziecko uczyć chodzić albo siadać? Albo bawić się samochodzikiem? Czy lalką?Dzieci mają w genach uczenie się. Gdyby nie te geny, gatunek ludzki dawno by wymarł. Dzięku umiejętności uczenia się, innymi słowy – adaptowania – zdołaliśmy przetrwać w tych tak zróżnicowanych i zmieniających się warunkach będę Was zwodzić i bałamucić. Ja dzieci nie uczę. Prawda jest taka, że dzieci najlepiej uczą się same, jeśli im się jak najmniej przeszkadza. Kiedy jest się w pobliżu, aby pomóc, ale kiedy zbytnio nie narzuca się swojego zdania, punktu widzenia, swojego sposobu Sokrates. Ponoć nie nauczał, tylko prowokował do myślenia i szukania rozwiązań. Każdy z nas wie, jaka to satysfakcja, kiedy sami rozwiążemy jakiś problem! A jaka jest trwałość wiedzy nabytej w wyniku samodzielnego rozwiązania problemu!Pomyślmy: jak małe dzieci uczą się tych zwykłych umiejętności życiowych, o których wspomniałam wyżej? Przez naśladownictwo. Bo chcą być takie jak nie jest to doskonała wskazówka, jak motywować dzieci do nauki? Owszem, nastolatek może być bardziej zainteresowany naśladowaniem swojego niekoniecznie najmądrzejszego (ale prawdopodobnie najzabawniejszego) kolegi. I tutaj ważna jest nasza rola. Aby pokierować zainteresowaniami dzieci w taki sposób, żeby były to zainteresowania rozwijające, się inspirować dzieci do poznawania tych obszarów wiedzy, których jeszcze nie je do muzeów, do kina, na koncerty, spektakle, na spotkania z ciekawymi ludźmi, do bibliotek. Zorganizujmy otoczenie dziecka tak, żeby miało dostęp do zabawek (to bardzo ważne!), do książek i gier jeśli widzimy, że dziecko z upodobaniem czymś się zajmuje – po pierwsze – nie przeszkadzajmy, po drugie – dostarczajmy bodźców i inspiracji w postaci ciekawego nauczyciela, zajęć, książek, przekonana, że stosując takie podejście do nauczania, nie osiągniemy dobrych wyników na egzaminach rocznych (wymaganych w edukacji domowej).Ale czy chcemy wychowywać ludzi „klony”? Ludzi, którzy wprawdzie świetnie zdają standaryzowane egzaminy (dla wszystkich takie same, oczywiście, bo wszyscy przecież są tacy sami, nieprawdaż?), ale w niestandaryzowanych warunkach życia gospodarczego ponoszą porażki?Bo nie wydaje mi się, żeby dobre wyniki egzaminów w jakikolwiek sposób przesądzały o dobrym przygotowaniu do życia w społeczeństwie, a tym bardziej o sukcesach nie muszę chyba podawać przykładów ludzi, którzy zmienili świat, pomimo że daleko im było do prymusów? fot. Wprowadzone w niecałe dziewięć miesięcy zmiany w systemie oświaty zostały nierzetelnie przygotowane i wdrażane – to opinia Najwyższej Izby Kontroli, która przedstawiła własną ocenę działalności MEN. Minister Anna Zalewska nie dokonała rzetelnych analiz finansowych i organizacyjnych skutków reformy. Subwencja oświatowa, z której miały być sfinansowane zmiany, wzrosła o 6 proc, a wydatki samorządów na szkoły powiększyły się o 12 proc. Grzechów tzw. „dobrej zmiany” jest wg NIK znacznie więcej. Wątpliwości NIK budzi także proces przygotowania nowych podstaw programowych. Już teraz cześć dyrektorów szkół wskazuje na potrzebę ich zmiany, bo nie są one dostosowane do możliwości uczniów. Reforma spowodowała pogorszenie warunków nauczania w części szkół - lokalowych, czy wyposażenia sal w pomoce dydaktyczne. Z powodu konieczności przyjęcia do szkół tzw. podwójnego rocznika przed ogromnym wyzwaniem postawiono powiaty i dyrektorów szkół ponadgimnazjalnych i ponadpodstawowych. Od września br. naukę w nich ma rozpocząć ponad 705 tys. uczniów, czyli dodatkowo prawie 370 tys. absolwentów VIII klas szkół podstawowych. Wprowadzona 1 września 2017 r. reforma oświaty, zakładająca likwidację gimnazjów i wydłużenie nauki w szkołach podstawowych do ośmiu lat, to najgruntowniejsza i najszybciej przeprowadzona zmiana w historii polskiego szkolnictwa, od czasu wprowadzenia gimnazjów w 1999 r. Od przyjęcia zmian w Prawie oświatowym w grudniu 2016 r., do wprowadzenia reformy 1 września 2017 r. minęło niecałe dziewięć miesięcy. W tym czasie zmieniły się niemal wszystkie elementy systemu szkolnictwa, począwszy od struktury szkół przez podstawy programowe i nowe podręczniki, a skończywszy na konieczności dostosowania budynków placówek i ich wyposażenia. Szczególne obawy rodziców budziła kumulacja roczników w I klasie szkół średnich w roku szkolnym 2019/2020. Zgodnie z uzasadnieniem do ustawy wprowadzającej reformę, jej celem było stworzenie systemu oświaty na miarę XXI wieku. Zakładano utworzenie spójnej struktury organizacji szkół oraz wydłużenie okresu kształcenia w jednej szkole i tej samej grupie rówieśniczej. Miało to ograniczyć konieczność częstej adaptacji uczniów do nowych warunków nauczania i sprzyjać uzyskiwaniu lepszych efektów kształcenia. NIK ocenia, że Minister Edukacji Narodowej w latach 2016-2018 nierzetelnie przygotował i wprowadził zmiany w systemie oświaty. Przygotowując reformę nie przeanalizował rzetelnie finansowych i organizacyjnych skutków projektowanych zmian. Nie dysponował pełnymi i rzetelnymi informacjami na temat kosztów reformy. Minister przewidywał, że reforma będzie sfinansowana z części oświatowej subwencji ogólnej oraz oszczędności samorządów. W latach 2014 - 2017 wydatki organów prowadzących na zadania oświatowe wzrosły o ponad 12 proc. przy wzroście subwencji tylko o 6 proc. W tym czasie udział środków subwencji w tych wydatkach spadł z 63 proc. do 60 proc. Ponadto projektując reformę założono zmniejszenie kosztów kształcenia w przeliczeniu na ucznia. Tymczasem średni wydatek na jednego ucznia w szkołach prowadzanych przez kontrolowane gminy wzrósł w 2018 r. o ponad 6 proc. w stosunku do 2016 roku. Gminy tłumaczyły to dwukrotnymi - w styczniu 2017 i w kwietniu 2018 r. - podwyżkami płac dla nauczycieli i pozostałych pracowników oświaty. Dodatkowo Minister błędnie założył, że reforma przyniesie samorządom oszczędności z tytułu dowożenia dzieci - w latach 2017-2018 miało to być 82 mln zł, podczas gdy wydatki te wzrosły o ponad 67 mln zł. We wdrażaniu zmian miały pomóc środki przyznawane z rezerwy części oświatowej subwencji ogólnej. Jednak w latach 2017-2018 uwzględniono zaledwie 38,5 proc. (ponad 351,8 mln zł) kwoty, o którą wnioskowały samorządy. Podstawą do nieuwzględnienia wniosków był zastosowany przez Ministra próg kwotowy polegający na uzależnieniu dofinansowania od wnioskowanych środków. W 2017 r. wnioskodawcy do 50 tys. zł przyznawano pełne dofinansowanie, tym wnoszącym o dofinansowanie od 50 tys. zł do 125 tys. zł - 50 tys. zł, natomiast wnioskodawcom domagającym się ponad 125 tys. zł - 40 proc. kwoty wnioskowanej, jednak nie więcej niż 300 tys. zł. Efektem wprowadzonych reformą zmian jest wystąpienie tzw. podwójnego rocznika. W rekrutacji do klas I szkół ponadpodstawowych i ponadgimnazjalnych w roku szkolnym 2019/2020 biorą udział absolwenci III klasy gimnazjum i VIII klasy szkoły podstawowej. Łącznie jest to ponad 705 tys. uczniów. To oznacza, że szkoły ponadgimnazjalne i ponadpodstawowe we wrześniu 2019 r. muszą przyjąć o blisko 370 tys. więcej uczniów. Tymczasem Minister nie przeprowadził rzetelnych i kompleksowych analiz dotyczących możliwości przyjęcia do szkół ponadpodstawowych i ponadgimnazjalnych absolwentów VIII klas szkół podstawowych oraz III klas wygaszanych gimnazjów. Dane, które Minister analizował, były niepełne i ograniczyły się do dostępności sal z 13 proc. szkół - wzięto pod uwagę tylko samodzielne licea ogólnokształcące. Pominięto pozostałe szkoły, tj. technika i szkoły branżowe I stopnia, jak również szkoły funkcjonujące w zespołach. Z danych kuratorów oświaty ze stycznia 2019 r. wynikało, że stan przygotowań do przyjęcia podwójnego rocznika był różny w skali kraju. Liczba oferowanych miejsc w stosunku do liczby uczniów przystępujących do rekrutacji była mniejsza w ośmiu województwach (np. w województwie wielkopolskim o ponad pięć tys.) i większa w siedmiu województwach (np. w województwie podkarpackim o ok. 11,5 tys.). NIK ustaliła, że nie wszystkie szkoły ponadpodstawowe i ponadgimnazjalne, które od 1 września 2019 r. będą się mierzyć z przyjęciem absolwentów zarówno gimnazjów jak i podstawówki posiadają wyposażenie niezbędne do realizacji wszystkich przedmiotów. Nieprawidłowości stwierdzono w 19 proc. skontrolowanych szkół ponadgimnazjalnych. NIK zwraca uwagę, że zjawisko tzw. podwójnego rocznika, ze względu na jego złożoność i szybki czas wdrażania, obserwuje się w polskim systemie edukacji po raz pierwszy. Komisje rekrutacyjne w szkołach przeprowadzą odrębnie postępowania rekrutacyjne dla absolwentów gimnazjum i absolwentów szkoły podstawowej. W postępowaniach zastosowano takie same ustawowe kryteria rekrutacyjne, ale inny sposób przeliczania na punkty wyników egzaminu gimnazjalnego i egzaminu ósmoklasisty z uwagi na różny ich zakres. Punkty za egzaminy końcowe zarówno dla jednych i drugich sumują się do 100, jednak podzielone są pomiędzy: trzy przedmioty w przypadku egzaminu ósmoklasisty (35 pkt, 35 pkt i 30 pkt) oraz pięć przedmiotów z przypadku egzaminu gimnazjalnego (po 20 pkt). Dodatkowe 100 pkt. absolwenci obu typów szkół, mogą otrzymać: za oceny z czterech przedmiotów - za ocenę celującą 18 pkt, co daje razem 4x18 pkt, 18 punktów za szczególne osiągnięcia, 7 punktów za świadectwo ukończenia szkoły z wyróżnieniem oraz 3 punkty za aktywność społeczną. W tej sytuacji bardzo ważne są oceny na świadectwach ukończenia szkół. Tymczasem NIK zauważa, że w polskich szkołach nie ma spójnego i porównywalnego pomiędzy szkołami systemu oceniania uczniów. Przykładowo za opanowanie 50 proc. wymaganego materiału uczniowie mogli otrzymać w różnych szkołach ocenę dopuszczającą, dostateczną lub dobrą. NIK ocenia, że prowadzony przez Ministra proces przygotowania nowych podstaw programowych był nierzetelny. Tylko 20 proc. ekspertów je opracowujących było rekomendowanych przez instytucje związane z systemem oświaty. Pozostałych wybrał Minister w sposób autonomiczny. Ponadto podstawę programową wychowania do życia w rodzinie dla szkół ponadpodstawowych tworzyli pracownicy Ministerstwa, a nie - jak w pozostałym przypadku - zespoły ekspertów. Minister nierzetelnie sporządził umowy z ekspertami opracowującymi założenia do podstaw programowych, nie wskazując jakiego typu szkół i klas mają dotyczyć treści nauczania zawarte w założeniach. Umowy ograniczały się do ogólnego stwierdzenia, że chodzi o stworzenie założeń programowych do danego przedmiotu. Mogło to utrudniać merytoryczny odbiór dzieła, szczególnie pod względem jego kompletności. NIK zauważa, że w zawartych z ekspertami umowach na przygotowanie podstawy programowej brak było zapisów określających, że mają oni zagwarantować zapewnienie spójności treści nauczania z liczbą godzin planowanych na realizację poszczególnych zajęć. Nie wskazano również na szczególną sytuację uczniów, którzy rozpoczęli naukę w szkole w wieku sześciu lat oraz uczniów rozpoczynających nową podstawę programową w VII i VIII klasie. Nowa podstawa programowa, która została zaprojektowana jako spójna całość dla cyklu nauczania w klasach I-VIII dla uczniów rozpoczynających naukę w wieku 7 lat, objęła także uczniów nowo powstałych klas VII i VIII, którzy dotychczas realizowali podstawę programową w cyklu 6-letnim, a także uczniów, którzy rozpoczęli naukę w wieku 6 lat. Izba zauważa także, że podręczniki szkolne opracowywane przez wydawców powstawały na podstawie projektów nowej podstawy programowej. NIK zwraca również uwagę na ryzyko wadliwej konstrukcji nowych podstaw programowych, wskazanych przez Rzecznika Praw Dziecka. Mogłoby być one zniwelowane poprzez weryfikację tych podstaw przez ekspertów wybranych w sposób przejrzysty i transparentny. Potrzebę weryfikacji lub zmiany podstawy programowej tak, aby dostosować treści w niej zawarte do możliwości uczniów i nauczycieli, potwierdziła blisko jedna trzecia (31 proc. z 2,8 tys.) uczestniczących w badaniu kwestionariuszowym NIK dyrektorów szkół podstawowych. Zdaniem respondentów obowiązująca podstawa programowa jest zbyt obszerna, nieprzystająca do realiów szkolnych i przede wszystkim bardzo obciążająca dla uczniów. Ponadto wskazywano, że wiele treści jest zbędnych, a w konsekwencji nie ma czasu na utrwalanie rzeczy potrzebnych i ważnych. NIK wielokrotnie, we wcześniejszych kontrolach, zwracała uwagę na mankamenty i braki w szkołach. Jednak w związku z wprowadzonymi od 1 września 2017 r. zmianami w systemie oświaty, warunki nauczania w jednej trzeciej szkół (ponad 34 proc.) jeszcze bardziej pogorszyły się, a w ponad połowie placówek (ponad 56 proc.) nie poprawiły się. Ze względu na problemy lokalowe części szkół podstawowych, wzrósł współczynnik zmianowości, co wiąże się z dłuższą pracą placówek. Przykładowo przesunięto rozpoczęcie lekcji na godzinę i odnotowano przypadki kończenia obowiązkowych zajęć o W 22 proc. szkół podstawowych zmniejszyła się dostępność pracowni przedmiotowych, czy sal gimnastycznych (częściej lekcje wychowania fizycznego odbywały się w innych miejscach, np. na korytarzu). Wygospodarowanie nowych sal lekcyjnych odbywało się kosztem ograniczenia dostępu do innych pomieszczeń, np. zmniejszano powierzchnie świetlicy. Część szkół miała trudności z wyposażeniem sal w pomoce dydaktyczne potrzebne do nauki nowych w szkołach podstawowych przedmiotów np. fizyki, chemii. Co czwartej skontrolowanej szkole nie udało się tego zrobić do czasu zakończenia kontroli, czyli do końca stycznia 2019 r. Dyrektorzy zazwyczaj tłumaczyli to brakiem środków finansowych. Izba zauważa, że zwiększyły się trudności z ułożeniem planu lekcji zgodnego z higieną pracy umysłowej, czyli np. planowaniem lekcji wymagających większej koncentracji np. matematyki i fizyki w pierwszej połowie dnia. Dyrektorzy tłumaczyli to najczęściej problemami organizacyjnymi i lokalowymi oraz ograniczoną dyspozycyjnością nauczycieli zmuszonych pracować w kilku szkołach. Muszą oni tracić czas na dojazdy między szkołami i skoordynować swój plan lekcji w wielu placówkach, co powoduje, że zajęcia mogą realizować tylko w określonych dniach tygodnia i godzinach. Liczba nauczycieli szkół publicznych prowadzących przez samorządy, którzy pracują w więcej niż jednej szkole, wzrosła w latach 2016-2018 o prawie 55 proc. Dodatkowo zmiany w systemie oświaty oraz likwidacja tzw. godzin karcianych, czyli jednej (szkoły ponadgimnazjalne) lub dwóch (szkoły podstawowe i gimnazja) godzin pracy nauczyciela na rzecz uczniów, spowodowała w wielu szkołach ograniczenie oferty zajęć pozalekcyjnych. W połowie szkół objętych kontrolą w roku szkolnym 2018/2019 było ich mniej niż w roku szkolnym 2016/2017. W latach 2016-2018 liczba nauczycieli w szkołach prowadzonych przez samorządy wzrosła z 413 tys. do 417 tys. Największe zmiany dotyczyły nauczycieli gimnazjów (spadek o 78 tys.) oraz szkół podstawowych (wzrost o 87 tys.). Wnioski NIK Do Ministerstwa Edukacji Narodowej: rozważenie powołania zespołu ekspertów, który oceniłby podstawę programową w zakresie adekwatności treści i liczby godzin, czy dostosowania treści do wieku i możliwości poznawczych uczniów oraz zarekomendowałby podjęcie ewentualnych działań korygujących; kompleksowe monitorowanie zmian w systemie oświaty; podjęcie działań wspierających organy prowadzące (samorządy) na rzecz organizacji procesu nauczania w szkołach ponadgimnazjalnych i ponadpodstawowych dla tzw. podwójnego rocznika; rozważenie zebrania za pośrednictwem kuratorów oświaty w ramach sprawowanego nadzoru pedagogicznego materiałów dotyczących zasad i sposobu oceniania i klasyfikowania uczniów, a następnie dokonanie ich analizy oraz ewentualne podjęcie działań zmierzających do zapewnienia porównywalnych zasad oceniania uczniów w przyjęło wnioski NIK do realizacji. Do organów prowadzących szkoły: poprawę warunków lokalowych i wyposażenia pracowni przedmiotowych; podjęcie intensywnych działań na rzecz zapewnienia w szkołach ponadgimnazjalnych i ponadpodstawowych oferty adekwatnej do potrzeb i wielkości populacji w roku szkolnym 2019/2020. Do dyrektorów szkół: wsparcie systematycznego rozwoju zawodowego nauczycieli zgodnego z wprowadzanymi zmianami w systemie oświaty; podjęcie działań na rzecz poprawy higieny nauczania, poprawy warunków lokalowych i stanu wyposażenia sal lekcyjnych oraz poprawy bezpieczeństwa w szkołach;stworzenie oferty zajęć pozalekcyjnych adekwatnej do potrzeb uczniów. (Źródło: Najwyższa Izba Kontroli) W dniu 30 grudnia min. roku na stronie MEN pojawił się komunikat, zatytułowany „MEN zaprasza do grupy Ekspertów Dobrych Zmian w Edukacji”. Oto jego treść: Zgodnie z zapowiedzią minister edukacji narodowej Anny Zalewskiej, pod koniec stycznia ogłoszony zostanie harmonogram konsultacji społecznych w sprawie zmian w systemie oświaty. Prace dotyczące zmiany podstawy programowej i programów nauczania będą przebiegały w grupach przedmiotowych. Poniżej przedstawiamy pierwszych członków grupy Ekspertów Dobrych Zmian w Edukacji. Wychodząc naprzeciw potrzebom, w grupie tej znaleźli się teoretycy i praktycy. Osoby, które chciałyby wejść w skład grupy prosimy o przesłanie wiadomości na adres: @ do dnia 22 stycznia 2016 r. Grupa Ekspertów Dobrych Zmian w Edukacji: 1. dr hab. Joanna Angiel 2. mgr Izabela Buczek 3. mgr Anna Dobropolska 4. mgr Dorota Dziamska 5. mgr Lidia Filar 6. mgr Małgorzata Grzebień 7. dr hab. Adam Hibszer 8. dr hab. Leszek Jazownik 9. dr Zenon Kachnicz 10. mgr Renata Kluska 11. dr Zofia Kluz 12. dr Grażyna Komarzyniec 13. mgr Daniel Łempicki 14. dr Bronisław Matusz 15. prof. dr hab. Andrzej Nowak 16. mgr Urszula Poziomek 17. dr Michał M. Poźniczek 18. mgr Agata Różańska 19. prof. UKSW dr hab. Witold Starnawski 20. mgr Agnieszka Stawicka 21. prof. UŁ dr hab. Elżbieta Szkurłat 22. prof. dr hab. Bogusław Śliwerski 23. mgr Maria Wesołowska – Starnawska 24. mgr Grzegorz Urbanek 25. prof. Andrzej Waśko 26. dr Adam Zemełka Źródło: Kim są wymienieni powyżej „Eksperci Dobrych Zmian w Edukacji”? „Obserwatorium Edukacji” podjęło trud zdobycie informacji o tym, czym się zajmują wymienieni na liście MEN eksperci. Oto owoc naszych poszukiwań – nie zawsze zasoby Internetu, przy pomocy wyszukiwarki goole, dostarczyły wiedzy o osobach z tej listy. W takim przypadku przy tym konkretnym imieniu i nazwisku znajduje się znak ?. Jeśli ktoś z Czytelników posiada informację o którejkolwiek z tych osób – prosimy o przesłanie jej na adres obserwatoriumedukacji@ Kim są, co robią osoby, wchodzące w skład Grupy Ekspertów Dobrych Zmian w Edukacji: 1. dr hab. Joanna Angiel – pracownik naukowo-dydaktyczny Wydziału Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego, 2. mgr Izabela Buczek – ? 3. mgr Anna Dobropolska – wicedyrektor Zespołu Szkół w Grodźcu, 4. mgr Dorota Dziamska – Pracownia Pedagogiczna Origami im. prof. R. Więckowskiego, z siedzibą w Poznaniu, ekspert Stowarzyszenia i Fundacji Rzecznik Praw Rodziców, 5. mgr Lidia Filar – ? 6. mgr Małgorzata Grzebień – ? 7. dr hab. Adam Hibszer – adiunkt w Katedrze Geografii Fizycznej UŚ, dydaktyk geografii, 8. dr hab. Leszek Jazownik – kierownik Zakładu Dydaktyki Literatury i Języka Polskiego Uniwersytetu Zieleniogórskiego, 9. dr Zenon Kachnicz – historyk, zajmujący się tematyką konspiracji antykomunistycznej na Pomorzu Zachodnim, o nieustalonym miejscy pracy. 10. mgr Renata Kluska – dyrektor Przedszkola Miejskiego Nr 25 w Gliwicach, 11. dr Zofia Kluz – sekretarz Rady Fundacji „Pro Chemia” przy Wydziale Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego, współautorka podręcznika „Z chemią w przyszłość”, 12. dr Grażyna Komarzyniec, wpisana w lipcu 2015 roku na listę rzeczoznawców programów nauczania i podręczników z rekomendacji Akademii Pedagogicznej w Krakowie, brak informacji o aktualnym miejscu pracy,** 13. mgr Daniel Łempicki – nauczyciel w-f w SP Nr 12 im. Z. Glogera w Białymstoku, 14. dr Bronisław Matusz – konsultant ds. informatyki i techniki w WODN w Zgierzu, wcześniej pracował w Kolegium Nauczycielskim w tym mieście, 15. prof. dr hab. Andrzej Nowak – kierownik Zakładu Historii Europy Wschodniej UJ, jego specjalnością jest historia myśli politycznej i stosunków politycznych w Europie Wschodniej XIX-XX w., studia porównawcze nad imperiami, pamięć kulturowa w Europie Wschodniej, geopolityka, 16. mgr Urszula Poziomek – nauczycielka biologii w LXXV LO im. Jana III Sobieskiego w Warszawie, współautorka programu autorskich zajęć interdyscyplinarnych z zastosowaniem metody projektu dla uczniów klas pierwszych tego liceum, 17. dr Michał M. Poźniczek – starszy wykładowca w Zakładzie Dydaktyki Chemii UJ, był kierownikiem studiów podyplomowych dla nauczycieli przyrody, jest współautorem wielu podręczników do nauki dla uczniów liceum, gimnazjum oraz szkół podstawowych. W swojej pracy skupiał się głównie na unowocześnianiu programów nauczania oraz wprowadzaniu nowych metod nauczania, 18. mgr Agata Różańska – ? 19. dr hab. Witold Starnawski – prof. Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, 20. mgr Agnieszka Stawicka – prawdopodobnie jest to była wicedyrektor Gimnazjum im. Jana Pawła II w Malanowie. Chyba, że okazałoby się, że to ta sama osoba, która została wymieniona w terminarzu poszczególnych etapów olimpiad przedmiotowych w r. szk. 2007/2008, jako osoba do kontaktu w sprawie Olimpiady „Losy Polaków na Wschodzie po 17 września 1939 r.„, 21. prof. UŁ dr hab. Elżbieta Szkurłat – kierownik Zakładu Dydaktyki Geografii UŁ 22. prof. dr hab. Bogusław Śliwerski – kierownik Katedry Teorii Wychowania UŁ oraz wykładowca Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie. Prowadzi blog , 23. mgr Maria Wesołowska – Starnawska – współautorka podręcznika do wiedzy o społeczeństwie dla gimnazjów „Bliżej świata”. Miejsce pracy ? 24. mgr Grzegorz Urbanek – regionalista, historyk i dokumentalista z Międzyrzecza oraz specjalista w dziedzinie fortyfikacji. Miejsce pracy ? 25. prof. Andrzej Waśko – jest (wg Wykipedii) pracownikiem Katedry Historii Literatury Oświecenia i Romantyzmu Wydziału Polonistyki UJ* oraz profesorem Instytutu Kulturoznawstwa Wydziału Filozoficznego Akademii „Ignatianum” w Krakowie. W 2007, krótko,gdy ministrem był prof. Legutko, pełnił funkcję sekretarza stanu w MEN, 26. dr Adam Zemełka – doktor nauk o zdrowiu, dyplomowany specjalista coachingu psychologicznego, terapeuta, resocjalizator, adiunkt w Katedrze Coachingu i Zarządzania Collegium Da Vinci w Poznaniu. *Jednak na stronie tej katedry nie wymieniono prof. Andrzeja Waśko. **Na adres OE przyszła korespondencja od pani Grażyny Komarzyniec, następującej treści: Na przedmiotową listę zostałam wpisana w 2003 r., a później zdobywałam kolejne stopnie w 2004 i 2008 r., zatem data wpisu lipiec 2015 r. jest nieprawidłowa. Przypuszczam, że ta pomyłka jest spowodowana datą uaktualniania list rzeczoznawców. […] Informuję, że rzeczoznawcą jestem nadal. Aktualnie jestem na emeryturze. Z poważaniem dr Grażyna Komarzyniec Stanisław Czachorowski, 10 Marzec 16 Wyślij Drukuj Mniej więcej miesiąc temu otrzymałem od p. Darii Wojciechowskiej-Bujno (z Ministerstwa Edukacji Narodowej, Gabinet polityczny Ministra Edukacji Narodowej) powiadomienie, że zostałem przyjęty do konsultacji Grupy Ekspertów Dobrych Zmian w Edukacji. Długo się wahałem, zanim wysłałem swoje zgłoszenie. Namawiały mnie różne osoby, argumentując, że może nie będzie tak źle, może trzeba dać szansę (obawiałem się zmarnowania czasu na jałowe dyskusje). W końcu wysłałem. Czuję się więc w dwójnasób upoważniony do dyskusji i komentowania zmian w edukacji. W liście sprzed miesiąca były informacje, że niebawem dostaniemy informacje o logowaniu i otrzymamy konkretne terminy spotkań konsultacyjnych. Póki co żadnych informacji nie ma. Możliwe, że stanowimy jedynie listek figowy, a nikt i niczego nie będzie konsultował (co najwyżej komunikował). Kiedy po wygranych wyborach pojawiły się informacje o likwidacji gimnazjów, najpierw bunt podnieśli młodzi ludzie. Na facebookowej grupie „nie dla likwidacji gimnazjów” w ciągu tygodnia czy dwóch pojawiło się ponad 20 tys. osób a na fanpage 50 tys. lajków. To było jeszcze przed KODem, można powiedzieć, że liderem był licealista z Gdańska i gimazjaliści z całej Polski. Ten niby słomiany zapał szybko minął. Ale w miejsce młodzieży ujawnili się nauczyciele. Należałem do tego grona, które już na samym początku wątpiło w sens takich zmian, widząc więcej kłopotów i strat niż jakichkolwiek zysków (np. Czy warto likwidować gimnazja?, Pomysł szkodliwy i archaiczny, Głos w sprawie gimnazjów). Wyglądało to po prostu na chaotyczne i nieprzemyślane zmiany. Kilka kolejnych miesięcy przyniosło potwierdzenie. Za tym nie kryje się żaden spójny plan. Zmiany dla samych zmian, by było inaczej. W miarę upływu czasu wyraźne widać, że najpierw podjęto decyzję, a potem szuka się jakiegoś uzasadnienia. Najszybciej problemy ujawniły się z cofnięciem obowiązku szkolnego dla sześciolatków. Samorządy widzą już kłopoty logistyczne, rodziców namawia się by… pozostawili swoje dzieci na drugi rok w pierwszej klasie itd. Ta zmiana wcale nie jest dobra. Ale czekam cierpliwie. Skoro mają być konsultacje i to z ekspertami, to może czegoś się więcej dowiem. Tymczasem zamieszczam notatkę prasową sprzed miesiąca. Uważna lektura wskazuje, że jest niepokojący przerost akcentów na historię w szkole. Czy to ma być historia czy propaganda? Jako mocno zainteresowany edukacją pozaformalną moje szczególne zainteresowanie budzi: - uczeń ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi oraz - współpraca z organizacjami pozarządowymi. Brakuje mi podkreślenie roli przedmiotów przyrodniczych, jakże ważnych w gospodarce XXI w., innowacyjnej gospodarce opartej na wiedzy. A skoro pani minister zachęca do dyskusji, bo każdego wysłucha, więc tym śmielej będę dyskutował, nawet na swoim blogu. Najnowszym moim głosem jest O ewolucji - list do Ministra Edukacji Narodowej. UCZEŃ - RODZIC - NAUCZYCIEL. DOBRA ZMIANA. - INFORMACJA PRASOWA – 1840 ekspertów w 16 grupach tematycznych, 16 debat wojewódzkich z udziałem rodziców, uczniów i samorządowców. Rusza ogólnopolska debata o systemie oświaty. To realizacja zapowiedzi szefowej MEN Anny Zalewskiej. Od 30 grudnia czekaliśmy na zgłoszenia do grupy Ekspertów Dobrych Zmian w Edukacji. Zainteresowanie było bardzo duże. Zgłosiło się 2521 chętnych do współpracy. Po ostatecznej weryfikacji wyłoniono 1840 ekspertów. Jedynym kryterium było doświadczenie zawodowe: szukaliśmy praktyków i teoretyków – nauczycieli i akademików. Eksperci będą pracowali w grupach. Każda z nich zajmie się innym tematem. Oto one: kształcenie ogólne i zawodowe organizacja nadzoru pedagogicznego nowy awans zawodowy system egzaminów zewnętrznych doskonalenie zawodowe nauczycieli finansowanie zadań oświatowych w samorządach podstawy programowe kształcenia ogólnego nauczanie wczesnoszkolne wychowanie przedszkolne organizacja pomocy psychologiczno-pedagogicznej uczeń ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi miejsce historii w szkole wychowanie fizyczne rodzic w szkole wychowawcza rola szkoły współpraca z organizacjami pozarządowymi Równolegle do prac zespołów eksperckich w całej Polsce trwać będą wojewódzkie debaty oświatowe. Debaty wojewódzkie będą miały swoje cztery tematy przewodnie: szkolnictwo specjalne, kształcenie zawodowe, finansowanie, bezpieczeństwo. Dyskusje będą odbywały się w formule 1x4 (cztery województwa dyskutują o jednym z czterech tematów). Naszą intencją jest, aby zaproponowana problematyka była jedynie punktem wyjścia. Dlatego też do udziału w debatach zapraszamy nie tylko samorządowców i nauczycieli, ale też uczniów, rodziców i wszystkich zainteresowanych. – Chciałabym, abyśmy wspólnie wypracowali dobre zmiany w edukacji – mówi Anna Zalewska, Minister Edukacji Narodowej. – Każdy głos jest dla nas ważny. Każdego wysłuchamy. Zachęcam do wspólnej debaty – dodaje szefowa MEN. (notatkę prasową opracowała: Departament Informacji i Promocji Ministerstwo Edukacji Narodowej) * * * O autorze: prof. Stanisław Czachorowski Urodziłem się w 1963 roku w Lidzbarku Warmińskim. Jestem Warmiakiem o mazowiecko-wileńskich korzeniach. Pracuję na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie na stanowisku profesora UWM w Katedrze Ekologii i Ochrony Środowiska. Jestem urodzonym optymistą i idealistą, ciekawym otaczającego świata. Kiedyś pisałem wiersze, rysowałem i malowałem. Teraz przeżywam intelektualną przygodę poznawania tajników życia wspólnie ze studentami, doktorantami i przyrodnikami-amatorami. Mistrz i uczeń dziwią się razem. Zawsze raźniej cieszyć się życiem i pięknem otaczającego nas świata z kimś jeszcze. Tekst dostępny na licencji: Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach Polska; ukazał się pierwotnie na blogu autora Profesorskie gadanie Podziel się Aktualnie brak komentarzy. Bądź pierwszy, wyraź swoją opinię OEES EduLab to platforma wymiany wiedzy, komunikacji i współdziałania osób zainteresowanych tematyką edukacji stworzona w ramach OEES HUB. Celem platformy jest powiązanie działań badawczych, analitycznych i wdrożeniowych oraz wspomaganie procesów transformacyjnych w sferze edukacji i kształcenia kompetencji. Chcemy być obserwatorami zmian w edukacji, identyfikować i upubliczniać przykłady dobrych praktyk oraz podejmować współpracę ekspercką w tym zakresie. x prof. IFiS dr hab. Michał Federowicz Socjolog, kieruje Zespołem Socjologii Polityki, Gospodarki i Edukacji w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN, w latach 1999-2016 koordynował polską część badań PISA/OECD. W 2005 roku utworzył Zespół Interdyscyplinarnych Studiów nad Edukacją, w latach 2009-2017 dyrektor Instytutu Badań Edukacyjnych i lider interdyscyplinarnego programu badawczego Entuzjaści edukacji, członek redakcji kwartalnika Polish Sociological Review (2000-2011), redaktor naczelny kwartalnika Edukacja (2012-czerwiec 2018), od 2017 dyrektor Graduate School for Social Research IFiS PAN. x Oktawia Gorzeńska Ekspertka ds. innowacji, zmiany, przywództwa oraz cyfryzacji w edukacji. Absolwentka Leadership Academy for Poland. Wieloletnia dyrektorka szkoły, twórczyni Flagowej Szkoły Microsoft. Wizjonerka, trenerka, autorka poradników dla dyrektorów poświęconych innowacjom oraz zdalnej edukacji. Inicjatorka i autorka Akademii Przywództwa Edukacyjnego, która swoim zasięgiem objęła dyrektorów i liderów zmiany z całej Polski. Współinicjatorka ruchu #wiosnaedukacji oraz Projektu Społecznego Nauczycieli Członkini Rady Programowej projektu „Szkoła dla innowatora”, autorka bloga x prof. dr hab. Jerzy Hausner Profesor doktor habilitowany nauk ekonomicznych, przewodniczący Rady Programowej Open Eyes Economy Summit oraz Rady Fundacji Gospodarki i Administracji Publicznej, b. wicepremier i minister gospodarki, pracy i polityki społecznej, poseł na Sejm 2001-2005, członek Rady Polityki Pieniężnej III kadencji, członek korespondent Polskiej Akademii Umiejętności, laureat nagród: Kisiela, Władysława Grabskiego i Edwarda Lipińskiego, doktor honoris causa Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie. x dr Magdalena Jelonek [English version below] Adiunkt w Katedrze Socjologii Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie oraz w Centrum Ewaluacji i Analiz Polityk Publicznych UJ. Szczególną uwagę w pracy naukowej i badawczej poświęca zagadnieniom związanym z: ewaluacja polityk publicznych, sektorem szkolnictwa wyższego, kompetencjami, kapitałem ludzkim, jakością kształcenia oraz metodologią badań społecznych (np. badania sondażowe, badania kontrfaktyczne). Brała udział w kilkudziesięciu projektach badawczych, m. in. w jednych z największych w Europie badań popytu i podaży kompetencji w Polsce – Bilans Kapitału Ludzkiego. Magdalena Jelonek, sociologist, assistant professor at the Cracow University of Economics. Current research interests: evaluation of public policies, HE sector analysis, human capital, teaching quality and methodology of the social sciences ( survey research, quasi experimental design). She took part in dozens of research projects (as a team member or project leader). One of these projects is the Study of Human Capital in Poland – series of longitudinal (with a panel module) nation-wide surveys. x dr Jędrzej Witkowski dr Jędrzej Witkowski – prezes zarządu Centrum Edukacji Obywatelskiej (CEO) – największej polskiej organizacji pozarządowej działającej w obszarze edukacji. Z CEO związany od 2005 roku, od 2018 jest jego prezesem. Ekspert edukacyjny, z wykształcenia doktor socjologii (Uniwersytet SWPS) i politolog (Uniwersytet Warszawski). Zajmuje się strategiami wprowadzania oddolnych zmian w szkołach oraz edukacją obywatelską i edukacją o polityce. W roli eksperta współpracował z Ministerstwem Spraw Zagranicznych, Ministerstwem Edukacji Narodowej, Ośrodkiem Rozwoju Edukacji, UNDP. Autor publikacji, programów i materiałów edukacyjnych. Absolwent Leadership Academy for Poland. prof. IFiS dr hab. Michał Federowicz Inicjator cyklicznego seminarium Edukacja i społeczeństwo Oktawia Gorzeńska Akademia Przywództwa Edukacyjnego prof. dr hab. Jerzy Hausner Przewodniczący Rady Programowej Open Eyes Economy Summit, Fundacja GAP dr Magdalena Jelonek Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie dr Jędrzej Witkowski Prezes Zarządu, Centrum Edukacji Obywatelskiej Bardzo zależy nam, aby platforma była wspólnym przedsięwzięciem wszystkich zainteresowanych, aby każdy kto chce mógł mieć wpływ na jej profil i rozwój. Platforma ma otwierać przestrzeń dla komunikacji i współdziałania różnych osób i organizacji, które chcą zmieniać system edukacji i kształtowania kompetencji w naszym kraju. Ma też pomagać w uruchamianiu nowych działań, które jej uczestnicy zaproponują. x Prof. Andrzej Blikle Prof. Andrzej Blikle jest profesorem zwyczajnym w Instytucie Podstaw Informatyki Polskiej Akademii Nauk, członkiem Europejskiej Akademii Nauk (Academia Europaea), członkiem rady nadzorczej firmy A. Blikle Sp. z (w latach 1990-2010 był prezesem zarządu), członkiem zarządu stowarzyszenia Inicjatywa Firm Rodzinnych, członkiem honorowym i byłym prezesem Polskiego Towarzystwa Informatycznego, członkiem Komitetu Mazowieckiej Nagrody Jakości, honorowym prezesem Centrum im. Adama Smitha, członkiem rady fundacji FOR (Fundacja Obywatelskiego Rozwoju), członkiem zarządu oraz byłym prezesem stowarzyszenia Nowy Świat (stowarzyszenie przedsiębiorców Traktu Królewskiego w Warszawie), członkiem Rady Języka Polskiego przy Prezydium PAN oraz członkiem kilkunastu innych zawodowych i społecznych organizacji. We wrześniu roku 2009 zajął drugie miejsce (po Janie Krzysztofie Bieleckim) wśród liderów firm w rankingu „Kogo słucha biznes”. Ranking przeprowadził magazyn Thinktank wspólnie z Instytutem Monitorowania Mediów i Google. W roku 2012 zajął czwarte miejsce w analogicznym rankingu „Kogo słuchają polscy liderzy” w kategorii „Doradcy biznesu” po Jacku Santorskim, Witoldzie Orłowskim i Adrianie roku 2011 otrzymał tytuł „Człowiek Jakości Roku 2010” przyznany przez Kongres polskich Menedżerów Jakości ISO POLAND 2011. Od roku 1997 prowadzi własne konwersatorium na temat TQM, na którego spotkania przybywa około 100 osób. W latach 1999-2001 był przewodniczącym Komitetów Programowych oraz wykładowcą trzech kolejnych Międzynarodowych Szkół Jakości organizowanych w Polsce przez agendę ONZ — Umbrella. W latach 2001 – 2012 wykładał dla słuchaczy studium podyplomowego w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie, słuchaczy studium MBA i DBA Instytutu Nauk Ekonomicznych PAN, słuchaczy MBA w Wyższej Szkoły Handlu i Prawa im. Ryszarda Łazarskiego, studentów Szkoły Finansów i Zarządzania w Warszawie, słuchaczy Collegium Civitas, Szkoły Liderów prof. Z. Pełczyńskiego. Od roku 2008 prowadzi jednoosobową firmę doradczą Andrzej Blikle Doradca. W roku 2014 ukazała się jego książka „Doktryna jakości — rzecz o skutecznym zarządzaniu” (wydawnictwo Helion), która w roku 2015 uzyskała I miejsce w kategorii Najlepszy poradnik ekonomiczny w konkursie Economicus 2015 organizowanym przez Dziennik Gazeta Prawna, a w roku 2016 uzyskała Nagrodę Kolegium Nauk o Przedsiębiorstwie Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie Za najlepszą pracę z zakresu nauk o przedsiębiorstwie w latach 2014-2015. Książka w aktualnej wersji cyfrowej jest do bezpłatnego pobrania „Doktryna jakości”. Strona Andrzeja Bliklego „Można Inaczej”. x Prof. dr hab. Anna Giza Polska socjolog, w latach 2012–2019 prorektor Uniwersytetu Warszawskiego, od września 2020 dziekan Wydziału Socjologii UW. x prof. dr hab. Anna Karwińska Profesor nauk humanistycznych w zakresie socjologii. Pracuje w Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie. Najważniejsze obszary zainteresowań naukowych to socjologia miasta i przestrzeni, socjologia kultury, socjologia stosunków międzynarodowych i zagadnienia ekonomii społecznej. Prowadzi zajęcia ze wstępu do socjologii; socjologii miasta; społeczno-kulturowych uwarunkowań gospodarowania przestrzenią; socjologii stosunków międzynarodowych; modernizacji i urbanizacji. Realizuje badania naukowe z zakresu zagadnień miejskich i zagadnień kultury, była jednym z ekspertów w zespole zajmującym się aktualizacją Strategii Rozwoju Krakowa 2030. Jest autorką ponad 200 prac z zakresu socjologii w języku polskim i angielskim, z których znaczna część dotyczy problematyki miejskiej, ujmowanej wieloaspektowo. Jest pełnomocnikiem Rektora UEK ds. Uniwersytetu Dziecięcego przy tej uczelni. W wolnych od pracy naukowej chwilach pisze książki dla dzieci. x Prof. dr hab. Wojciech Paprocki Prof. dr hab. Wojciech Paprocki od 2019 roku jest Dyrektorem Instytutu Infrastruktury, Transportu i Mobilności w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Zobacz pełne bio: x dr Łukasz Stankiewicz Dr Łukasz Stankiewicz jest absolwentem studiów filozoficznych, oraz studiów doktoranckich z zakresu Pedagogiki oraz Nauk o Polityce na Uniwersytecie Gdańskim. Jest autorem i współautorem książek: „Wizje uniwersytetu w polskiej debacie publicznej 2007-2010”, „The Dispositif of the University Reform”, „Dyskursywny obraz reformy szkolnictwa wyższego w Polsce 2011-2014” a także wielu artykułów dotyczących szkolnictwa wyższego. Pracował na Uniwersytecie Gdańskim, Uniwersytecie Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, obecnie jest zatrudniony na w gdańskiej szkole wyższej Ateneum. Jego zainteresowania badawcze dotyczą uniwersytetów i ich społecznych powiązań, a także teorii pozwalających na uchwycenie procesów społecznej i organizacyjnej zmiany. x dr hab. Barbara Worek, Prof. UJ dr hab. Barbara Worek, profesor w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz ekspert Centrum Ewaluacji i Analiz Polityk Publicznych UJ. Uczestniczka polskich i międzynarodowych projektów badawczych dotyczących ewaluacji, polityk publicznych, kapitału ludzkiego, uczenia się przez całe życie Autorka i współautorka wielu publikacji naukowych oraz licznych raportów badawczych. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół zagadnień kapitału ludzkiego i analizy polityk publicznych. Od 2009 roku zaangażowana w badania Bilans Kapitału Ludzkiego, w których pełni rolę eksperta ds. uczenia się dorosłych. x dr hab. prof. ZUT Maciej J. Nowak Kierownik Katedry Nieruchomości, radca prawny, członek Prezydium Komitetu Przestrzennego Zagospodarowania Kraju PAN oraz zespołów ministerialnych zajmujących się problematyką zmian systemu gospodarki przestrzennej. Autor ponad 200 publikacji naukowych i kilkuset popularyzatorskich dotyczących problematyki polityk przestrzennych. Platformę OEES EduLab współtworzą: Prof. Andrzej Blikle Instytut Podstaw Informatyki Polskiej Akademii Nauk Prof. dr hab. Anna Giza Dziekan Wydziału Socjologii UW prof. dr hab. Anna Karwińska Pełnomocnik JM Rektora Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie ds. Uniwersytetu Dziecięcego UEK Prof. dr hab. Wojciech Paprocki Szkoła Główna Handlowa w Warszawie dr Łukasz Stankiewicz Ateneum – Szkoła Wyższa w Gdańsku dr hab. Barbara Worek, Prof. UJ Profesor w Instytucie Socjologii UJ oraz ekspert Centrum Ewaluacji i Analiz Polityk Publicznych UJ dr hab. prof. ZUT Maciej J. Nowak Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie Zobacz więcej XI Kongres Portalu Oświatowego Już 24-25 sierpnia 2022 r. odbędzie się XI Kongres Portalu Oświatowego w formie online. Tematem XI edycji wydarzenia są „Rewolucyjne zmiany w oświacie od 1 września 2022 r. (organizacja, kształcenie, zarządzanie). Udział w kongresie jest bezpłatny. Zapraszamy nauczycieli, dyrektorów szkół, pracowników oświaty oraz wszystkie osoby zainteresowane tematyką edukacji. Znakomici eksperci poruszą takie zagadnienia jak: • Zmiany w oświacie w nowym roku szkolnych 2022/23. • Nowy awans zawodowy od A do Z. • Pedagog specjalny i inni specjaliści w oświacie (zadania pedagoga specjalnego oraz innych specjalistów, standardy zatrudniania, kwalifikacje). • Organizacja kształcenia i wychowania od września 2022: nauczanie zdalne, indywidualne nauczanie, egzaminy, nowa podstawa programowa. • Zmiany w Kodeksie Pracy dla Oświaty: urlopy rodzicielskie, praca zdalna, kontrola trzeźwości, ochrona sygnalistów. Zobacz więcej Projekt „Uniwersytet Odpowiedzialny – Rozwój-Kompetencje-Relacje” Programu Pilotażowego „Uniwersytet Odpowiedzialny” realizowanego w 2021 r. przy wsparciu finansowym Województwa Małopolskiego. Jego główną ideą jest stymulacja współpracy między środowiskiem akademickim a szkołami, placówkami oświatowymi, NGO i mieszkańcami w celu poprawy szans edukacyjnych dzieci i młodzieży z całego regionu, będzie realizowany w Małopolsce. Projekt będzie opierał się na dwóch motywach przewodnich: Edukacja to relacja – ku kompetencjom uniwersalnym oraz Mogę, chcę, potrafię – tworzenie warunków do wszechstronnego rozwoju uczniów. Grupą docelową są uczniowie szkół podstawowych i ponadpodstawowych (30 os.), nauczyciele (24 os.), pośrednio: osoby i instytucje z sektora edukacji. Zobacz więcej Inicjatywa „Szkoły poza horyzont” powstała z myślą o zidentyfikowaniu polskich szkół, które w praktyce realizują postulaty transformacji z edukacji transmisyjnej do edukacji relacyjnej opisane w raporcie „Poza horyzont. Kurs na edukację”. Jej celem jest przyjrzenie się ich działaniom i upowszechnienie najciekawszych rozwiązań, które są w nich stosowane. W 2021 roku w toku wspólnej pracy szkół oraz badaczy powstała publikacja pt. „Szkoły poza horyzont” ukazująca poszczególne historie szkół oraz wnioski z ich analizy. Premiera publikacji miała miejsce w dniu 12 października 2021r. podczas konferencji „Przyszłość edukacji”. Zachęcamy do lektury! W 2022 roku planujemy wydać drugą część publikacji, ukazującej opisy szkół średnich realizujących w praktyce założenia edukacji relacyjnej. ZOBACZ NAGRANIE Z KONFERENCJI PRZYSZŁOŚĆ EDUKACJI ZOBACZ LISTĘ SZKÓŁ Koordynatorzy – Oktawia Gorzeńska, dr Jędrzej Witkowski „Akademia Przywództwa Edukacyjnego" „Akademia Przywództwa Edukacyjnego” swoimi działaniami obejmuje prawie dwustu dyrektorów szkól, wicedyrektorów szkół, liderów zmiany, przedstawicieli samorządów lokalnych, którzy cyklicznie spotykają się, by pogłębiać wiedzę z zakresu przywództwa, zarządzania zmianą, budowania społeczności uczącej się, a także dzielić się doświadczeniami i dobrymi praktykami. Tematy spotkań są wypracowywane są wspólnie z uczestnikami wydarzenia, wynikają one z bieżących potrzeb i wyzwań. Spotkania odbywają się raz w miesiącu on-line. Osoby zarejestrowane do udziału w inicjatywie na bieżąco otrzymują informacje o spotkaniu, jak i wydarzeniach dodatkowych, na przykład webinarach z praktykami edukacyjnej zmiany: LINK DO REJESTRACJI Koordynator – Oktawia Gorzeńska Zobacz więcej Seminarium "Edukacja i społeczeństwo" Spotkania są przestrzenią debaty teoretyków i praktyków, identyfikujących i nazywających wyzwania stojące przed edukacją i szukających nowych rozwiązań, są na nich omawiane empiryczne i teoretyczne prace traktujące o współczesnych problemach edukacyjnych. Koordynatorzy – prof. IFiS dr hab. Michał Federowicz, prof. IFiS dr hab. Artur Pokropek, dr Michał Sitek Najbliższe seminarium odbędzie się 23 czerwca 2022 w godz. 14:00 – 16:00 . Spotkanie poświęcone jest dyskusji nad założeniami do polityki edukacyjnej Warszawy na lata 2023-2030. Ważnym i nowym zagadnieniem obecnej i przyszłej polityki edukacyjnej jest liczny napływ dzieci i młodzieży z Ukrainy. Jest to jeden z czynników kształtujących nowe myślenie o edukacji szkolnej. Do warszawskich szkół od dawna uczęszczają młodzi ludzie nie tylko z Ukrainy, ale i z innych krajów, jednak ich obecny, wysoki udział stwarza jakościowo nową sytuację, dając dodatkowy impuls dla szukania nowych rozwiązań. Jest też wiele innych przesłanek długofalowych przemian w edukacji, na ogół dobrze znanych i szeroko dyskutowanych. Zainteresowani udziałem proszeni są o wiadomość na mail: publicrelations@ skąd dostaną link do zoom. Seminarium jest organizowane przez Instytut Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk Program Seminarium „Co się dzieje z uniwersytetem?” Seminarium działa w formie comiesięcznych, otwartych spotkań dyskusyjnych na platformie ZOOM. Koordynatorami seminarium są: prof. dr hab. Andrzej Blikle, prof. dr. hab. Anna Giza, prof. dr hab. Jerzy Hausner i dr Łukasz Stankiewicz. Ostatnie spotkanie w roku akademickim 2021/2022 „Współpraca nauki z biznesem” odbyło się roku. Spotkania powrócą w październiku, a pierwsze spotkanie poświęcone będzie prezentacji wyników pracy grup roboczych. Termin zostanie ogłoszony wkrótce! Prosimy o zgłaszanie gotowości do uczestnictwa w pracach zespołów mailowo na adres: @ Zobacz materiały z poprzednich seminariów Komentarze Justyna Chyla, psycholog pracy i organizacji/doradca zawodowy Napisał: "Dzień dobry, Byłam uczestniczką seminarium- Turkusowy uniwersytet. Chciałam podzielić się z Państwem swoją opinią dotyczącą poruszanego zagadnienia. Pracuję na uczelni, przygotowuję się do studiów doktoranckich, podczas których chcę zająć się tematem turkusowych organizacji. Uważam, że proces transformacji organizacji zgodnie z turkusową filozofią jest długi i wymaga determinacji i wiary ze strony kadry zarządzającej..." ZOBACZ PEŁNĄ TREŚĆ KOMENTARZA 01 czerwca 2021 Prof. dr hab. Łukasz A. Turski, Center for Theoretical Physics. Polish Academy of Science Napisał: Jestem przekonany, że po to aby gospodarka działała nie tylko tak samo efektywnie jak dotychczas ale znacznie bardziej efektywnie musi zostać oparta na innych metodach działania—niekoniecznie zaś zmiany celów. TQM jest jednym z obiecujących -i jak rozumiem- stosowanych już w działaniach... ZOBACZ PEŁNĄ TREŚĆ KOMENTARZA 16 maja 2021 Grupa robocza współpraca nauki z biznesem Zachęcamy do zapoznania się z materiałami powstałymi w ramach prac grupy roboczej ds. współpracy nauki z biznesem. Tezy do dyskusji: LINK Aneks statystyczny (aut. Tomasz Geodecki) LINK Seminarium: Czy musimy się na to godzić? W dniu 22 lutego 2022 r zorganizowaliśmy debatę nt. przemysłu IT pt. „Czy musimy się na to godzić?”. Punktem wyjścia było założenie, że kupując jakąkolwiek tzw. aplikację informatyczną, czy to na telefon, laptop, czy dla sieci serwerów na lotnisku, musimy przed dokonaniem zakupu zrzec się wszelkich praw do ewentualnych roszczeń jakie moglibyśmy mieć wobec producenta aplikacji z racji szkód wyrządzonych przez tę aplikację z powodu zawartych w niej błędów. Czy możemy wyobrazić sobie taką sytuację przy kupnie samochodu lub choćby lodówki, nie mówiąc już o mostach czy samolotach? A skoro nie możemy, to dlaczego akceptujemy ten stan rzeczy w stosunku do produktów przemysłu IT? Oczywista odpowiedź brzmi: bo żaden z producentów oprogramowania nie oferuje nam takiej gwarancji jak producenci w pozostałych gałęziach przemysłu. Zadajmy jednak drugie pytanie: czy nie oferują, bo rynek na to pozwala (bo przecież pozwala!), czy też istnieją również inne powody? O tym, dlaczego tak jest, i jakie są szanse, aby to zmienić, rozmawialiśmy na spotkaniu. Nagranie spotkania: Koordynator – prof. dr hab. Andrzej Blikle „Transformacja cyfrowa edukacji i badań” Inicjatywa zakłada inwentaryzację osiągnięć, które powstały do 2020 r. w toku transformacji cyfrowej w edukacji i zasługują na popularyzację oraz wsparcie środowiska szkolnego i akademickiego w ubieganiu się o współudział w realizacji projektów Unii Europejskiej, które zostaną uruchomione w związku z realizacją strategii cyfryzacji Europy „A European strategy for data”, a następnie monitorowanie tych projektów i popularyzowanie uzyskiwanych efektów. W ramach działania zrealizowaliśmy cykl spotkań pt. „Łańcuch bloków i jego zastosowania”. Cykl obejmował cztery spotkania w formie wykładów oraz dyskusji, które poprowadził prof. dr hab. inż. Wojciech Cellary, do 2021 r. zatrudniony na Uniwersytecie Ekonomicznym w Poznaniu, a obecnie w Wyższej Szkole Bankowej w Poznaniu. Wykład 1: Bitcoin i łańcuch bloków (23 listopada 2021) Wykład 2: Ethereum i inteligentne kontrakty (21 grudnia 2021) Wykład 3: Prywatne łańcuchy bloków (18 stycznia 2022) Dyskusja 4: Dyskusja o zastosowaniach łańcucha bloków (1 marca 2022) Wszystkie spotkania zostały nagrane. Jeśli chcą Państwo zapoznać z treścią wykładów i dyskusji seminaryjnej, prosimy o zgłoszenie się drogą mailową do prof. W. Cellarego na adres @ aby otrzymać indywidualny link do tych nagrań. Koordynator – Prof. dr hab. Wojciech Paprocki Zobacz więcej Uniwersytet Dziecięcy UEK Uniwersytet Dziecięcy UEK tworzy środowisko edukacyjne wspierające kreatywność, ale także wspomaganie kształtowania się kapitału intelektualnego i kapitału społecznego, czyli szczególnie ważnych zasobów rozwojowych. Uniwersytet działa od 2011 roku, a jego oferta jest skierowana dla dzieci w wieku 6-12 lat, które odbywają zajęcia o tematyce ekonomicznej, finansowej, społecznej, obywatelskiej, psychologicznej i filozoficznej oraz zagadnień z zakresu marketingu, komunikacji, urbanistyki, ochrony środowiska i towaroznawstwa. W ciągu roku akademickiego odbywa się 12 spotkań, a w ramach nich: 22 wykłady i około 40 warsztatów. Aktualnie trwa rekrutacja na sementr zimowy 2021/2022. Szczegóły można znaleźć na stronie UD Koordynator – prof. dr hab. Anna Karwińska Zobacz więcej W różnych społeczeństwach, a także w skali globalnej, istnieją grupy wykluczone czy marginalizowane w pewnych sferach życia społecznego. Są one nieobecne, pomijane, niewidzialne i niesłyszalne w procesach dyskursu społecznego, choć wiele(większość) tych dyskursów dotyczy ich życia, szans realizowania potrzeb. Podstawą tej marginalizacji może być płeć, przynależność etniczna, status społeczno-ekonomiczny, ale także wiek, zarówno zbyt młody, jak i zbyt zaawansowany. Projekt dotyczy właśnie przedstawicieli tych dwóch ostatnich grup i ma umożliwić im wyrażenie idei pod hasłem „Nie psujcie nam świata”. Celem projektu jest: Przedyskutowanie z przedstawicielami obu wymienionych wyżej grup wybranych zagrożeń dla przyszłości ludzi i świata, zidentyfikowanych przez naukowców. Dalej stworzenie im możliwości konfrontacji dwóch (pokoleniowych) punktów widzenia i wyartykułowania ich. Pomoc w stworzeniu obszaru porozumienia pokolenia dziadków z pokoleniem wnuków owocującego wspólnymi konkluzjami i postulatami. Przedstawienie głosu obu pokoleń (obaw, oczekiwań, nadziei) w tej sprawie, w ramach Open Eyes Economy Summit w Krakowie w listopadzie 2021. Więcej szczegółów OPIS PROJEKTU Kierowanie projektem: prof. dr hab. Anna Karwińska, dr Katarzyna Sanak-Kosmowska Projekt ZMiana - podcasty edukacyjne - o edukacji inaczej Projekt ZMiana – to inicjatywa, której celem jest przygotowanie podcastów edukacyjnych poświęconych tematom zaczerpniętym z życia, pomocnych w codziennej pracy z uczennicami i uczniami, przybliżających rzeczywistość pozaszkolną z jej zjawiskami, wyzwaniami i możliwościami. Podcasty podpowiadają, jak zmieniać drobne rzeczy w pracy nauczyciela i edukatora, by tworzyć środowisko uczenia się bliższe młodym ludziom, odpowiadające ich potrzebom, wzmacniające ich rozwój. Nagrania wskazują także tematy, które warto „zabrać” ze sobą do klasy, by budować dialog z młodymi ludźmi. Tworzone przez praktyków i entuzjastów edukacji mogą wesprzeć w procesie zmiany sposobów pracy. Podcasty można wysłuchać na Spotify: Można je również obejrzeć na YouTube: Koordynatorzy – Oktawia Gorzeńska, Artur Krawczyk Turkusowa samoorganizacja jako nowy paradygmat organizowania pracy zespołowej W dniu 8 marca 2022 zrealizowaliśmy seminarium pt. „Turkusowa samoorganizacja jako nowy paradygmat organizowania pracy zespołowej”, które prowadził prof. dr hab. Andrzej Blikle. Przedmiotem wykładu było przedstawienie słuchaczom nowych idei związanych z organizowaniem pracy zespołowej. Na gruncie filozoficznym są one znane od czterech tysięcy lat i można je streścić słowami: “ludzie wolni i szczęśliwi pracują lepiej” lub też, że „uskrzydleni góry przeniosą”. Jednak stosunkowo od niedawna (kilkadziesiąt lat) nabierają praktycznego wymiaru w tym sensie, że pojawia się coraz więcej organizacji, a w tym i firm, które potrafią je wdrożyć i dzięki temu osiągnąć spektakularne sukcesy. Prezentacja ze spotkania: ZOBACZ PREZENTACJĘ Webinary na temat kreowania sytuacji edukacyjnej Nieustanie zachodzące zmiany w obszarze potrzeb uczących się stawiają coraz to nowe wymagania Edukatorom. Dziś to już nie „tylko” trener ale często coach, mentor, facylitator, tutor. Ewoluują metody uczenia, narzędzia trenerskie, rozkwitają formy zdalne podnoszenia kompetencji. Zapowiadane spotkanie podejmie temat jak dzisiaj definiuje się proces uczenia, role edukatorów i najważniejsze – jakie kompetencje osób zajmujących się wspieraniem innych w uczeniu są pożądane i potrzebne. Wprowadzeniem do spotkania będzie prezentacja przyjętej w ubiegłym roku kwalifikacji wzorcowej „Kreowanie sytuacji edukacyjnej”. W ramach działania w dniu 21 kwietnia 2022 zrealizowaliśmy Webinar pt. „Kreowanie sytuacji edukacyjnej – czy czeka nas nowy paradygmat w edukacji?” Na drugą część webinaru zapraszamy w dniu 26 maja. Zachęcamy do zapoznania się z nagraniem z webinaru oraz do przeczytania podsumowania Inicjatywa jest realizowana przez Sektorową Radę ds. Kompetencji Sektora Usług Rozwojowych Koordynatorzy: dr hab. Barbara Worek, Prof. UJ, Piotr Piasecki – Przewodniczący Sektorowej Rady ds. Kompetencji Sektora Usług Rozwojowych Zobacz więcej Podkasty edukacyjne open eyes economy Zaufanie i życzliwość – nowy typ relacji w obrębie szkoły | Szkoły poza horyzont [odc. 10] "Tysiąclatka" inaczej | Szkoły poza horyzont [odc. 9] Przyszłość edukacji [odc. 8] Opracowanie rozwiązań na podstawie rekomendacji zawartych w raporcie „Poza horyzont: kurs na edukację. Przyszłość systemu rozwoju kompetencji w Polsce” Koordynatorzy – prof. dr hab. Jerzy Hausner, dr Magdalena Jelonek Pobierz Dialog Model polityki edukacyjnej Edukacja 2030+ Platforma EduLab powstała w ramach projektu „Budowa systemu kształtowania wiedzy, kompetencji i postaw warunkujących szanse rozwojowe Państwa Polskiego w erze rewolucji przemysłowej finansowanego ze środków programu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego pod nazwą DIALOG w latach 2019-2020. Celem projektu jest wypracowanie „Modelu polityki edukacyjnej Edukacja 2030+”, czyli zintegrowanego systemu rozwoju zasobów ludzkich, kluczowego dla dynamicznego wzrostu społeczno-gospodarczego Polski. Więcej informacji na temat projektu i proponowanych rozwiązań – LINK Zobacz publikację „Model polityki edukacyjnej Edukacja 2030+” LINK Wszystkich zainteresowanych prosimy o przesyłanie informacji o swej gotowości do uczestnictwa w tworzonej platformie na adres: @

grupa ekspertów dobrych zmian w edukacji