Kiedy nie stosować Doxagamma # mg tabletki o przedłużonym uwalnianiu i tabletek o innych nazwach własnych • jeśli pacjent przyjmował lek zawierający doksazosynę lub podobny lek, np. prazosynę i wystąpiła reakcja alergiczna • jeśli u pacjenta stwierdzono uczulenie na którykolwiek ze składników tabletek • jeśli u pacjenta występuje lub występował zator jelita • jeśli 7. Posted March 16, 2008. Mój boksio miał kamienie w pęcherzu,co zakończyło się operacją,więc według mnie dobrze się stało. że wykryłaś piasek zanim zrobiłyby się z niego kamienie. Karma urinary powinna pomóc w usunięciu piasku, jeśli pies był właściwie odżywiany nie ma to wpływu na powstanie piasku,mój jadł ryż i Kamica moczowa jest stanem, w przebiegu którego dochodzi do gromadzenia się złogów w układzie moczowym. Najczęściej gromadzą się one w pęcherzu moczowymi cewce moczowej, rzadziej w nerkach. Obecność złogów może wywoływać stany zapalne błony śluzowej pęcherza moczowego i dróg moczowych lub prowadzić do zatkania cewki moczowej. Na świecie kamica moczowa stanowi 15-23% Kamienie w pęcherzu moczowym objawy. Zbytnie gromadzenie się kamieni moczowych może doprowadzić do infekcji i zatrzymania moczu. Oprócz tego bólowi mogą towarzyszyć: pieczenie w pęcherzu, bolesne parcie na pęcherz, problemy z oddaniem moczu – strumień przerywany lub krople, ból prącia – w przypadku mężczyzn, Kamica pęcherza moczowego jest schorzeniem polegającym na powstaniu kamienia w pęcherzu moczowym. Wielkość złogów może się wahać od kilku milimetrów aż do całkowicie wypełniających pęcherz moczowy. Przyczyny powstania kamicy pęcherza moczowego to najczęściej przeszkoda podpęcherzowa spowodowana łagodnym rozrostem stercza szczególnie z towarzyszącymi infekcjami. Objawy 1762 Wyświetlenia. Kamienie w pęcherzu moczowym są złogami, które powstają z substancji chemicznych obecnych w moczu, nierozpuszczających się, tylko poddających krystalizacji. Kamienie powodują przykre dolegliwości i są jedną z odmian choroby nazywanej kamicą moczową. LRbf. Etiologia:kamienie magnezowo-amonowo-fosforanowe - skutek zakażenia bakteryjnego dróg moczowych,kamienie moczanowe - predysponowane zwierzęta z anomaliami naczyń wrotnych,kamienie fosforanowo-wapniowe - możliwość tworzenia przy nadczynności przytarczyc,kamienie krzemianowe - u zwierząt karmionych dietą z dużą zawartością glutenu zbożowego lub łusek sojowych,kamienie wapniowo-fosforanowe - u zwierząt karmionych dietą z dużą zawartością wapnia i fosforu,kamienie szczawianu wapnia, kamienie struwitowe, kamienie krzemowe - Dalmatyńczyki - z uwagi na zaburzenia metaboliczne - są rasą predysponowaną do tworzenia się kamieni nerkowa lub kamica moczowa:krwiomocz, dyskomfort w okolicy brzucha lub podbiodrowej,depresja,wymioty,jadłowstręt,nieprawidłowe oddawanie moczu, bolesne oddawanie moczu,częstomocz, mętny mocz, cuchnący mocz przy kamicy pęcherza moczowego lub cewki Kamienie moczowe najczęściej lokalizują się w pęcherzu moczowym lub cewce moczowej - w miedniczce nerkowej mniej niż 10%.Badanie przedmiotoweocena świadomości,ocena stanu nawodnienia,ocena stanu układu krążenia,osłuchanie serca (pod kątem wystąpienia zaburzeń rytmu serca),tętno na tętnicy udowej (pod kątem siły i rodzaju),omacanie brzucha (rozdęcie pęcherza moczowego - chyba, że został przerwany; zgrubienie ściany pęcherza moczowego, kamienie pęcherza moczowego),omacanie nerek (ocena rozmiaru, kształtu, obserwacja reakcji bólowych),badanie rektalne, omacanie części pozamiednicznej cewki moczowej u Przy zakładaniu cewnika moczowego można spotkać się z niedrożnością - odczucie jak po przesuwaniu po piasku lub kamieni moczowych:STRUWITOWE (fosforany magnezowo-amonowe):zwiększone ryzyko u ras - sznaucer miniaturowy, pudel miniaturowy, bichon frise, cocker spaniel,80-97% kamieni u suk to struwity,widoczne w badaniu radiologicznym,mocz - zazwyczaj zasadowy,duże ryzyko równoczesnego zakażenia układu moczowego (szczególnie bakteriami Staphylococcus i Proteus spp.);SZCZAWIANOWO-WAPNIOWE:zwiększone ryzyko u ras - sznaucer miniaturowy, pudel miniaturowy, bichon frise, yorkshire terrier, Lhasa Apso, shih-tzu,zwiększone ryzyko u samców,widoczne w badaniu radiologicznym,mocz - zazwyczaj kwaśny lub obojętny,hiperkalcemia może stanowić czynnik przyczyniający;CYSTYNOWE:zwiększone ryzyko u ras - chihuahua, jamnik, yorkshire terrier, buldog angielski, basset hound, mastiff, rottweiler,zwiększone ryzyko u samców,widoczność w badaniu radiologicznym - różna,mocz - zazwyczaj kwaśny;AMONOWO-MOCZANOWE:zwiększone ryzyko u ras - buldog angielski, dalmatyńczyk,zwiększone ryzyko u samców,widoczność w badaniu radiologicznym - nie odróżniają się od otaczających tkanek,mocz - zazwyczaj kwaśny lub obojętny,grupa podwyższonego ryzyka - przy poważnych chorobach jak np. zespolenie wrotno-oboczne;KRZEMIANOWE:zwiększone ryzyko u ras - labrador retriever, golden retriever, owczarek niemiecki,zwiększone ryzyko u samców,widoczność w badaniu radiologicznym - różna,mocz - zazwyczaj kwaśny lub obojętny,dieta bogata w gluten nasion lub łupiny sojowe może stanowić czynnik laboratoryjnebadanie ogólne moczu,pomiar pH moczu,badanie mikroskopowe osadu moczu,próbka moczu do hodowli bakteryjnej,badanie morfologiczne krwi (pod kątem odwodnienia i zakażenia),badanie biochemiczne surowicy (pod kątem mocznicy nerkowej, zanerkowej, hiperkaliemii i innych zaburzeń),ocena równowagi kwasowej - najczęstsze zaburzenie to kwasica może okazać się:badanie elektrokardiograficzne (EKG),badanie radiologiczne (RTG) brzucha,badanie ultrasonograficzne (USG) innych chorób o podobnych objawach (rozpoznanie różnicowe):kamica nerkowa - rak komórek nerkowych, rak komórek nabłonka przejściowego, nefroblastoma zarodkowa, przerzut nowotworu do nerki (hemangiosarkoma, czerwoniak, mastocytoma, rak), odmienniczkowe zapalenie nerek;kamica moczowodowa - zwężenie moczowodu, zakrzep krwi w moczowodzie, mięśniakomięsak moczowodu, nowotwór mięśnia opróżniacza pęcherza, ucisk nowotworu z jamy brzusznej;kamica pęcherza moczowego - zapalenie pęcherza moczowego, nowotwór pęcherza moczowego (w tym nowotwór komórek nabłonka przejściowego, rabdomiosarkoma, włókniakomięsak, gruczolakorak, naczyniak mięsakowy),kamica cewki moczowej - zakrzep krwi, wałeczki, ciało obce w cewce moczowej, zapalenie cewki moczowej, złamana kość zależne od stopnia i czasu trwania niedrożności oraz od stopnia nasilenia istniejącej równocześnie choroby Stała przetoka cewki moczowej może okazać się pomocna w zmniejszeniu ryzyka zagrażającej życiu niedrożności ceki zależne od oceny Konieczne stosowanie diety weterynarii ma obowiązek poinformować Cię o rokowaniach i kosztach obowiązek - świadomie pytać, prosić o wytłumaczenie wszystkiego, co jest niejasne, lekarz - właściciel to pomoc dla zwierzęcia. Kamienie nerkowe u psów są rzadkie. Ale w pęcherzu - często. Takie kamienie mogą przejść do cewki moczowej. Kamienie w pęcherzu mogą tworzyć się we wszystkich psach. Skały należące do grupy wysokiego ryzyka to sznaucery karłowate, dalmatyńczyki, shih tzu, jamnik i buldog. Kamienie w pęcherzu moczowym i cewce moczowej mogą być duże lub małe, pojedyncze lub wielokrotne i mogą spontanicznie opuścić lub zakryć dolne części dróg moczowych. Ponadto kamienie w pęcherzu moczowym mogą powodować bolesne oddawanie moczu i pojawianie się krwi w moczu. Większość kamieni pęcherza jest struwitami, to znaczy składa się z tlenku magnezu i amoniaku. Powstają one w alkalicznym moczu, a proces ten jest zwykle poprzedzony infekcją pęcherza. Bakterie i osadowe składniki moczu stanowią źródło, wokół którego osadza się fosforan amonu. Kamienie składające się z kwasu moczowego powstają w kwasowym moczu i często wiążą się z wrodzonym upośledzeniem metabolizmu moczanów. Takie predyspozycje genetyczne mają Dalmatyńczycy i Buldogi. Inne kamienie mogą zawierać szczawian wapnia lub cystynę. Kryształy cystyny znaleziono w Nowej Funlandii i wielu innych rasach psów. W celu określenia predyspozycji lub nośników kamieni istnieją testy genetyczne. Kamienie krzemowe są rzadkie, najczęściej w owczarkach niemieckich. Kamienie te zwykle nie są związane z wcześniejszą infekcją pęcherza. Kamienie, które są duże lub wielokrotne, czasami mogą być sondowane przez brzuch. W większości przypadków rozpoznanie ustala się na podstawie wyników badania rentgenowskiego. Kamienie, które nie są widoczne podczas radiografii jamy brzusznej, można często zobaczyć podczas badania ultrasonograficznego lub dożylnej pirelografii. Uwzględniane są również wyniki badań moczu. Kamienie, które wyszły same lub zostały chirurgicznie usunięte, jeśli to możliwe, powinny być analizowane, ponieważ skład kamieni wpływa na leczenie pozostałych lub przyszłych kamieni. Leczenie: jeśli w pęcherzu występuje proces zakaźny, należy go leczyć w sposób opisany dla zapalenia pęcherza. W wielu przypadkach kamienie mogą rozpuścić się w ciągu kilku tygodni lub miesięcy, jeśli pies jest karmiony specjalną dietą. Struwitowe kamienie rozpuszczają się w kwaśnym moczu, wymagające diety o niskiej zawartości magnezu i białka w połączeniu ze specjalnie przeznaczone do leczenia tych problemów z podawaniem, na przykład Royal Canin moczu tak 13. Kamienie mające kwasu moczowego odpowiedź na leczenie diety o niskiej zawartości puryn połączeniu przy użyciu preparatu allopurinolu. Kamienie cystyny są traktowane tą samą dietą w połączeniu z lekami, które rozpuszczają cystynę. Karmienie psa dietą wegetariańską, na przykład Royal Canin Vegetarian Formula, może pomóc w zapobieganiu powstawania kamieni moczanowych. Techniki, które pozwalają na rozpuszczanie kamieni składających się ze szczawianu wapnia i krzemu nie zostały jeszcze opracowane. Jednak dieta i suplementy mogą pomóc zmniejszyć ryzyko ich ponownego pojawienia się. W leczeniu kamieni w cewce moczowej, które mogą powodować zablokowanie, oraz w leczeniu kamieni w pęcherzu, które nie reagują na zmieniające się diety i stosowanie leków, podejściem z wyboru jest chirurgiczne usunięcie. Również tę metodę leczenia można zastosować, jeśli leki są przeciwwskazane z powodu zastoinowej niewydolności serca lub jeśli konieczne jest szybkie złagodzenie objawów. Tworzenie się nowych kamieni występuje w około 30% przypadków. Pies powinien być regularnie sprawdzany przez weterynarza. Może on zalecić długotrwałe zmiany w diecie i / lub suplementy diety, takie jak witamina C, ekstrakt malinowy lub ekstrakt z żurawiny. [1], [2] Fot. 1. Pacjent – berneński pies pasterski, 6 tygodni. Kamica moczowa najczęściej diagnozowana jest u psów, których średnia wieku wynosi około 6 lat [2]. Jednak coraz częściej do lecznic trafiają młodsi pacjenci, którzy wykazują objawy kliniczne zaburzeń ze strony dolnego układu moczowego. Niedrożność anatomiczna cewki moczowej spowodowana kamicą stanowi bezpośrednie zagrożenie dla życia pacjenta [6]. Choroba ta notowana jest u szczeniaków już w pierwszych miesiącach życia. Istnieją predyspozycje płciowe – suki, oraz predyspozycje rasowe – sznaucer miniaturowy i bichon frise, shih-tzu, lhasa apso, pudel miniaturowy [1, 2, 5, 9]. Kamienie moczowe mogą być usytuowane w każdym odcinku dróg moczowych. W większości przypadków występują w pęcherzu moczowym i cewce moczowej [9]. U samców najczęściej lokalizują się na wysokości doogonowego końca kości prąciowej [1, 6, 9]. Jedynie u około 5% badanych stwierdzane są w nerkach lub moczowodach [9]. Czynnikami sprzyjającymi tworzeniu się kamieni są: • dieta bogata w sole mineralne i białko; • zmiana pH moczu; • bakteryjne zakażenia układu moczowego; • zaburzenia metaboliczne, tj. nadczynność przytarczyc, kwasica kanalikowa nerek; • zaburzenia częstotliwości i jakości mikcji (zatrzymanie moczu); • stosowanie niektórych leków (glikokortykosteroidy, furosemid, preparaty witaminowo-mineralne); • obecność w moczu substancji wyzwalających krystalizację (mukoproteidy, komórki nabłonka, bakterie); • niedostateczna ilość inhibitorów krystalizacji w moczu [3, 5, 9]. Hipotezy dotyczące tworzenia się kamieni moczowych Istnieją różne hipotezy dotyczące tworzenia się kamieni moczowych: • hipoteza krystalizacji precypitalnej, • hipoteza zawiązywania ziaren na macierzy, • hipoteza braku inhibitorów krystalizacji. Wydaje się, że najbardziej prawdopodobny patomechanizm tworzenia się kamieni obejmuje: • nukleację, • formowanie fazy stałej roztworu, • przerost kryształu, • agregację kryształu, • retencję kryształu [3, 10]. Najczęściej zauważanymi przez właścicieli objawami klinicznymi są te ze strony dolnych dróg moczowych. Zależą one od umiejscowienia, rozmiaru oraz liczby kamieni moczowych. Większość z nich, ze względu na umiejscowienie w pęcherzu moczowym, daje objawy zapalenia pęcherza moczowego: częste parcie na mocz, bolesne i utrudnione oddawanie moczu. Kamienie moczowe o poszarpanych, ostrych krawędziach powodują silniejsze uszkodzenie błony śluzowej, dając krwiomocz [1, 2, 3, 9]. Kamienie mniejszych rozmiarów mogą umiejscawiać się w cewce moczowej, powodując częściową lub całkowitą niedrożność i doprowadzając do jej zatkania. Występują wówczas objawy związane z powiększeniem objętości pęcherza moczowego. Oddawanie moczu staje się bolesne, utrudnione, najczęściej przerywanym strumieniem. U pacjenta rozwijają się azotemia zanerkowa i hiperkaliemia. Szczeniak jest osowiały, słaby, nie ma apetytu, mogą pojawić się wymioty [5, 6]. Do rozpoznania kamicy moczowej wystarcza zazwyczaj szczegółowo przeprowadzony wywiad z właścicielem, badanie kliniczne oraz powszechnie stosowane metody diagnozowania – RTG i USG [5, 6, 9]. U samców, u których występuje bolesność i trudność podczas mikcji, próba cewnikowania napotyka często opór, świadczący o obecności kamieni w cewce moczowej. Mamy wówczas podstawę do postawienia wstępnej diagnozy, wykluczając tym samym przypadek niedrożności czynnościowej, której najczęstszą przyczyną jest skurcz zwieracza cewki moczowej. Cewnik zakłada się wówczas z łatwością [5]. W niektórych przypadkach badanie palpacyjne powłok brzusznych może wykazać obecność dużego pęcherza moczowego o pogrubiałych ścianach oraz kamicę moczową. U psów małych ras badanie per rectum daje możliwość oceny miednicznego odcinka cewki moczowej pod kątem kamieni. USG i RTG pozwalają najczęściej na potwierdzenie rozpoznania kamieni moczowych, chyba że nie są one przepuszczalne dla promieni RTG ze względu na ich wielkość i budowę. W przypadku kamieni niecieniujących lub słabo cieniujących (kamieni cystynowych, moczanu amonu, kwasu moczowego, kamieni mieszanych), kontrast podany do dróg moczowych pomaga w rozpoznaniu (uretrocystografia). USG, powszechne urządzenie w lecznicach weterynaryjnych, nie przysparza trudności w diagnostyce kamicy moczowej. Podczas takiego badania kamienie w pęcherzu dają charakterystyczny, echogenny cień akustyczny, podczas gdy twory takie jak polipy tego cienia nie dają [5, 6, 7, 9, 10]. Kamica struwitowa U psów najczęściej diagnozowana jest kamica struwitowa – to aż 50% stwierdzonych kamic. Przyczyną jej występowania jest nadmierna podaż białka i soli mineralnych w diecie. Występuje u zwierząt z infekcjami bakteryjnymi ureazododatnimi. Może powstawać w każdym rodzaju pH, jednak częściej i szybciej w zasadowym. Struwity to 3-6-boczne bezbarwne pryzmaty, czasem zlepione w struktury przypominające paproć, gęste pióra czy płatki śniegu [4, 5, 8, 9]. Kamica szczawianowo-wapniowa Drugim rodzajem jest kamica szczawianowo-wapniowa (33% przypadków). Czynniki sprzyjające krystalizacji nie zostały do końca poznane. Częściej kamienie tworzą się w moczu z tendencją do kwaśnego pH. Ryzyko ich tworzenia wzrasta również w przypadku: otyłości, cukrzycy, ostrego zapalenia nerek, przy zaburzeniach resorpcji wapnia, objawowej hiperkalcemii (nadczynność przytarczyc), stanach nowotworowych, przy intoksykacji witaminą D oraz przy podawaniu niektórych leków (glikokortykosteroidów czy furosemidu). Obecność kryształów szczawianów wapnia przy współistniejącej niewydolności nerek może wskazywać na zatrucie glikolem etylenowym. Szczawiany wapnia to małe bezbarwne kopertki, biszkopty, klepsydry, mogą również przyjmować formy kuliste [4, 5, 8, 9]. Kamienie moczanowe stanowią 8% wszystkich kamieni moczowych. Większość z nich składa się z moczanu amonowego. Obecność tych kryształów u ras innych niż dalmatyńczyk oraz buldog angielski sugeruje niewydolność wątroby, która wynika z zespolenia wrotno-obocznego lub marskości. Zakażenia bakteriami produkującymi ureazę sprzyja powstawaniu kamicy. Mogą tworzyć się w każdym pH, z tendencją do pH kwaśnego. Moczan amonu to żółtobrązowa kolczysta kula przypominająca kasztana w łupinie [4, 5, 8, 9]. Kamica cystynowa Kamica cystynowa diagnozowana jest w około 1% przypadków. Kamienie nie występują u zwierząt zdrowych. Cystynuria to dziedziczne zaburzenie transportu w kanalikach nerkowych. Najczęściej spotykana jest u jamników. Może towarzyszyć ostrej niewydolności nerek. Kamienie powstają przy znacznie zasadowym pH, a kształtem przypominają płaskie bezbarwne sześciokątne płytki [4, 5, 8, 9]. Krzemiany występują u około 1% pacjentów. Przyczyna ich powstawania nie jest do końca wyjaśniona. Prawdopodobnie nadmiar spożywanego glutenu kukurydzianego lub łupin soi jest odpowiedzialny za wytrącanie się ostrych, poszarpanych krzemianów [5, 8, 9]. Fot. 2. Obraz RTG jamy brzusznej pacjenta – jasno świecące kamienie w pęcherzu moczowym. Leczenie kamicy powinno opierać się na szybkim udrożnieniu cewki moczowej i opróżnieniu pęcherza moczowego. Możemy tego dokonać poprzez założenie cewnika. Po upuszczeniu moczu cewnik pozostawiamy w drogach moczowych. W przypadku napotkania oporu przy zakładaniu cewnika płuczemy go silnym strumieniem jałowego 0,9-proc. roztworu NaCl, celem wypłukania kamieni z cewki moczowej [6]. W przypadku braku efektu należy zastosować odbarczenie pęcherza poprzez jego nakłucie i wyszyć cewkę moczową. Musimy pamiętać, że u pacjenta z niedrożnością cewki dochodzi do rozwoju azotemii zanerkowej i hiperkaliemii. Są to stany zagrażające życiu, dlatego bezwzględnie należy oznaczyć stężenie potasu, azotu mocznikowego i kreatyniny w surowicy. Po stwierdzeniu zaburzeń pacjenta powinno się nawodnić, celem przywrócenia równowagi wodno-elektrolitowej. Stan pacjenta należy monitorować, kontrolować ilość wytwarzanego moczu, bowiem usunięcie niedrożności może nasilić diurezę [5, 6]. Kamienie moczowe powinno się poddać analizie, aby poznać przyczynę ich powstania i ustalić odpowiednią dietę [5, 6, 9]. Na pytanie, który sposób leczenia wydaje się być odpowiedni, nie ma jednoznaczniej odpowiedzi wśród lekarzy weterynarii. Jedni twierdzą, iż leczenie chirurgiczne daje możliwość dokładnego pozbycia się kamieni moczowych z pęcherza i cewki moczowej, czyli oznacza stosunkowo łatwe pozbycie się problemu. Owszem, leczenie to pozwala na rozpoznanie rodzaju kamieni, pobranie próbek błony śluzowej pęcherza moczowego celem dokonania posiewu, natomiast absolutnie nie zapobiega się w ten sposób nawrotom choroby [5, 9]. Leczenie farmakologiczne z kolei obniża stężenie soli mineralnych odpowiedzialnych za tworzenie kamieni w moczu, zwiększa ich rozpuszczalność. Zapobieganie nawrotom choroby oparte jest na wymuszeniu diurezy oraz kontroli i zwalczaniu zakażeń dróg moczowych. Dlatego też raz w miesiącu powinniśmy pobrać mocz do analizy i zwrócić uwagę na jego pH, ciężar właściwy i osad. Odpowiednio dobrana dieta może zapobiec powstawaniu tego schorzenia. Głównymi wadami tej metody jest wymagana rzetelność i duże zaangażowanie ze strony właściciela zwierzęcia i to przez wiele tygodni czy nawet miesięcy, ale również to, że nie wszystkie kamienie dają się rozpuścić farmakologicznie [5, 9]. Dobór metody leczenia kamicy moczowej zależy w głównej mierze od rodzaju kamieni. Szczawiany wapnia, krzemiany, kamienie mieszane nie rozpuszczają się pomimo leczenia farmakologicznego, więc można się ich pozbyć tylko z pomocą skalpela. Pozostałe kamienie, występujące u psów, można spróbować rozpuścić za pomocą odpowiednio dobranej diety i suplementów. Opis przypadku kamicy moczowej u psa Pies, samiec, berneński pies pasterski, wiek 6 tyg., waga 7 kg, tricolor. Pacjent skierowany z innej przychodni, trafił w nocy do naszej kliniki z powodu bolesności i powiększonego obrysu jamy brzusznej. Z przeprowadzonego wywiadu dowiedziano się o historii leczenia w kierunku gastroenteritis. Pies wymiotował treścią pokarmową, bez domieszek żółci, miał biegunkę w kolorze piaskowym, bez śladów krwi. Podczas badania klinicznego palpacyjnie stwierdzono napięcie powłok jamy brzusznej. Jednorazowo podano leki: No-Spa i Espumisan. Po zakończeniu anamnezy przystąpiono do badania klinicznego szczeniaka. Temperatura ciała wynosiła 38,4°C, błony śluzowe były jasnoróżowe, wilgotne, CRT < 2 s, brak cech odwodnienia, przyśpieszone tętno i oddech. W badaniu palpacyjnym stwierdzono bolesny, napięty brzuch, z wyczuwalnym tworem w tyłobrzuszu, zaczerwienioną błonę śluzową napletka, z ropną wydzieliną. Właścicielka nie była w stanie udzielić informacji na temat oddawania moczu. Po nieudanej próbie cewnikowania pies został skierowany na USG. Fot. 3. Kamienie po ekstrakcji z pęcherza. Opis badania Pęcherz moczowy mocno wypełniony aechogenicznym płynem, ściana pęcherza hiperechogeniczna, mocno pogrubiona (3,5 mm), na dnie pęcherza widoczne twory kuliste, dające silny cień akustyczny. Na podstawie USG została postawiona diagnoza – kamica moczowa pęcherza moczowego. Pies otrzymał leki rozkurczowe – No-Spa – w dawce 40-80 mg w celu przeprowadzenia kolejnej próby cewnikowania, która zakończyła się pomyślnie. Pobrano mocz, wykonano badanie ogólne i analizę składu osadu (tab. 1). Założono kateter dożylny, pobrano krew do badań morfologicznego i biochemicznego. Wyniki przedstawiono w tab. 2. W celu ustalenia dokładnej lokalizacji kamieni wykonano zdjęcie rentgenowskie (fot. 2). Wszystkie kamienie zlokalizowane były w pęcherzu moczowym. Ze względu na podniesione parametry BUN, kreatyniny i potasu podjęto decyzję o hospitalizacji pacjenta. Podane zostały płyny dożylne celem przywrócenia homeostazy. Po trzech dniach płynoterapii zostały wykonane ponowne badania krwi (tab. 3) Ze względu na prawidłowe parametry biochemiczne zdecydowano o konieczności przeprowadzenia zabiegu z uwagi na nierozpuszczalny charakter kamieni. Wszystkie kamienie zostały usunięte z pęcherza moczowego i poddane dokładnej analizie (fot. 3). Oprócz fosforanów wapnia i magnezu w pęcherzu znajdowały się struwity pochodzenia organicznego. By zapobiec dalszej ich krystalizacji, wprowadzono dietę zakwaszającą mocz (urinary s/o). Zalecono kontrolne badanie moczu wraz z osadem po upływie 4 tygodni. Piśmiennictwo: 1. Brown Urolithiasis in small animals. 2013. 2. Osborne How would you manage uroliths in a puppy. 2003. 3. Stevenson The Incidence of urolithiasis in Cats and Dogs and the influence of diet in formation and prevention of recurrence. „Thesis submitted for the degree of Doctor of Philosophy”, 2002. 4. Sirois M.: Mosby’s Veterinary PDQ. Elsevier inc. 2010. 5. Grauer Zaburzenia układu moczowego. 2008, 409-418. 6. Macintire Drobatz Haskins Saxon Podręcznik stanów nagłych oraz intensywnej opieki medycznej u małych zwierząt. Galaktyka, 2012. 7. Osborne Lulich Bartges i wsp.: Canine and feline urolithiasis: relationship of etiopathogenesis to treatment and prevention, [w:] Canine and feline nephrology and urology. Osborne Finco Philadelphia, Lea & Febiger: 798-888. 8. Nieradka R.: Jak leczę? – diagnostyka laboratoryjna chorób układu moczowego. Olsztyn 2012. 9. Niemand pod red. Sutter i Kohn B.: Praktyka kliniczna. Psy. 2011. 10. Kealy Alliester H.: Diagnostic Radiology. Ultrasonography of the dog and cat. 2007. Autorzy i zdjęcia: lek. wet. Daria Kostrzewa, Centrum weterynaryjne, Łódź lek. wet. Mikołaj Ranus, lek. wet. Jan Cichecki, Klinika weterynaryjna „CM-VET”, Łódź Streszczenie: U psów najczęściej diagnozowana jest kamica struwitowa – 50% stwierdzonych kamic, zaś kamica szczawianowo-wapniowa u 33%. Kamienie moczanowe stanowią 8% wszystkich kamieni moczowych. Kamica cystynowa diagnozowana jest w około 1% przypadków. Krzemiany występują mniej niż u 1% pacjentów. Leczenie powinno opierać się na szybkim udrożnieniu cewki moczowej i opróżnieniu pęcherza moczowego poprzez założenie cewnika. W przypadku braku efektu należy zastosować odbarczenie pęcherza. Przejdź do następnej strony Kamienie w pęcherzu moczowym można wykryć za pomocą badania kontrolnego, np. USG jamy brzusznej. Jeśli u pacjenta występują kamienie moczowe, lekarz zaleca wykonanie badania kwi i moczu, aby wybrać najodpowiedniejszą dla chorego metodę leczenia kamieni. Rodzaj leczenia zależy od wielkości, kształtu i położenia poszczególnych złogów. spis treści 1. Przyczyny powstawania kamieni w układzie moczowym 2. Objawy obecności kamieni w układzie moczowym 3. Metody usuwania kamieni moczowych URSL PCNL ESWL rozwiń 1. Przyczyny powstawania kamieni w układzie moczowym Zobacz film: "Skąd się bierze ból pooperacyjny?" 2. Objawy obecności kamieni w układzie moczowym Ból promieniujący do okolicy krocza a także uczucie parcia na mocz są objawami towarzyszącymi kamicy układu moczowego. Pacjenci często obserwują także krwiomocz i objawy dyzuryczne. Niekiedy kamienie zlokalizowane powierzchownie w cewce moczowej są widoczne i osiągane w badaniu palpacyjnym. Do diagnostyki obecności kamieni w układzie moczowym stosuje się przede wszystkim badania obrazowe: urografię, badanie ultrasonograficzne układu moczowego oraz wziernikowanie pęcherza moczowego, czyli cystoskopię. 3. Metody usuwania kamieni moczowych Samoistne wydalenie – jeśli kamień jest bardzo mały i znajduje się w okolicy ujścia cewki moczowej, lekarz zaleca zażywanie odpowiednich środków moczopędnych, aby pacjent mógł samodzielnie wydalić złogi. URSL Litotrypsja ureterorenoskopia jest mało inwazyjnym zabiegiem, który polega na rozbijaniu kamieni moczowych za pomocą endoskopu wprowadzanego przez cewkę moczową. Tą metodą usuwa się przede wszystkim kamienie z przewodów moczowych. W zależności od rodzaju złogów wykorzystuje się endoskop sztywny, półsztywny lub giętki. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym, czasem w znieczuleniu podpajęczynówkowym. PCNL Nefrolitotrypsja przezskórna wykonywana jest w znieczuleniu ogólnym. Zabieg nie może być zastosowany u kobiet w ciąży oraz u osób z wadami anatomicznymi nerek i zaburzeniami krzepnięcia krwi. Lekarz wzrokowo ocenia lokalizację kamienia, wykorzystując endoskop oraz środki kontrastujące. Widząc złogi, może usunąć je w całości, jeśli pojawiły się duże kamienie, można je rozkruszyć. PCNL jest metodą mało inwazyjną. ESWL Litotrypsja falami uderzeniowymi generowanymi pozaustrojowo polega na rozbiciu kamieni moczowych za pomocą fal elektromagnetycznych pochodzących ze specjalnego urządzenia - litotryptora. Fale rozkruszają kamień do takich rozmiarów, aby chory mógł go samodzielnie wydalić. ESWL należy do najpopularniejszych metod usuwania kamieni z dróg moczowych. Leczenie operacyjne – metoda chirurgicznego usuwania kamieni moczowych jest stosowana tylko w rzadkich przypadkach, do których należą poważne wady anatomiczne układu moczowego lub rozległa kamica. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Lek. Tomasz Makos Lekarz, autor wielu publikacji dla lekarzy i pacjentów z zakresu gastroenterologii i onkologii klinicznej. Dla tego psa problem urologiczny chyba nigdy się nie skończy. W badaniu moczu znaleziono oprócz zmienionego pH, ciężaru właściwego, leukocytów, również świeżą krew i wyługowaną. W osadzie bardzo liczne kryształki szczawianu wapnia. Skierowany na RTG przeglądowe w poszukiwaniu kamieni moczowych w pęcherzu lub przewodach wyprowadzających. W radiogramie nie trudno odnaleźć piękny kamyczek w pęcherzu moczowym. Pies został wpisany na listę oczekujących na zabieg i doraźnie podano mu kroplówkę. po kilku dniach poddano psa zabiegowi nacięcia pęcherza w celu usunięcia kamienia moczowego. Jak wszystkie kamienie moczowe okazał się nie tylko pięknym kolorze, jak również finezyjnym kształcie Na dzień dzisiejszy wiadomo, iż kamień moczowy okazał się 100% szczawianem wapnia. Pies ma już ściągnięte szwy i nie ma śladu po zabiegu. Czuje się dobrze i poza dietą i kilkoma badaniami kontrolnymi wszystko wróci do normy. Autor: Ziemowit Kudła Zgłoś swój pomysł na artykuł

operacja shih tzu kamienie w pęcherzu moczowym